Er zijn drie vaste theorieën over de oorsprong van het toponiem "Madrid" (die allemaal problemen hebben als het gaat om het volledig verklaren van de fonetische evolutie van de actualiteit in de geschiedenis), namelijk:

• Een Keltische oorsprong (Madrid < * Magetoritum; met de wortel "-ritu" betekent "ford").
• Van de Arabische maǧ rà (dat wil zeggen "waterstroom").
• Een Mozarabische variant van de Latijnse matrix, matricis (ook "waterstroom" genoemd).

Middeleeuwen

Een deel van de moslimwallen van Madrid. Voor een lijst van alle muren, zie: Kogels van Madrid.

Hoewel het terrein van de moderne Madrid sinds het begin van de geschiedenis bezet is en er archeologische resten zijn van de nederzetting Carpetani, Roman villas, een Visigoth basilica nabij de kerk Santa María de la Almudena en drie Visigoth necropoleis nabij Casa de Campo, Tetúan en Vicálvaro, het eerste historische document over het bestaan van een vestiging in Madrid dateert van de Musea de leeftijd van de moslims. In de tweede helft van de 9de eeuw bouwde ik een fort op een hoofdland in de buurt van de Manzanares, een van de vele foronnen die hij had besteld te worden gebouwd op de grens tussen Al-Andalus en de koninkrijken van León en Castilla, met als doel Toledo te beschermen tegen de christelijke invasies en ook als uitgangspunt voor het moslimrijk. Na de desintegratie van de Califate van Córdoba in het begin van de 11e eeuw werd Madrid geïntegreerd in het Taifa van Toledo.

In het kader van de bredere campagne voor de verovering van de taifa van Toledo in 1079 werd Madrid in 1083 in beslag genomen door Alfonso VI van León en Castile, die de stad probeerden te gebruiken als offensieve post tegen de stad Toledo, die op haar beurt in 1085 werd veroverd. Na de overwinning bezetten christenen het centrum van de stad, terwijl moslims en joden naar de voorsteden werden verdreven. Madrid, gelegen nabij Alcalá (tot 11.18 onder islamitische controle), bleef een tijdje een grensgebied, waar tijdens de Almoravid-periode een aantal razzia's werden getroffen en de muren werden in 110 verwoest. De stad werd bevestigd als villa de realengo (verbonden met de Kroon) in 1123, tijdens het bewind van Alfonso VII. In het Handvest van Otorgamiento van 1123 zijn de eerste expliciete grenzen tussen Madrid en Segovia vastgesteld, namelijk de Puerto de El Berrueco en de Puerto de Lozoya. Sinds 1888 heeft Madrid het recht om een stad te zijn met vertegenwoordiging in de rechtbank van Castilië. In 1202 gaf Alfonso VIII Madrid het eerste handvest voor de regulering van de gemeenteraad, dat in 1222 door Ferdinand III werd uitgebreid. Op 6 januari 1346 werd het regeringsstelsel van de stad gewijzigd in een regime van 12 regidores door Alfonso XI.

Sinds het midden van de 13de eeuw en tot het einde van de 14de eeuw heeft de concejo van Madrid gestreden voor de controle van het gebied Real de Manzanares tegen de concejo van Segovia, een machtige stad ten noorden van het berggebied van de Sierra de Guadarrama, gekenmerkt door haar weerzinwekkende vooruitgang en haar landbouw en minder bekwaam in de stad Madrid. Na de neergang van de Sepúlveda, een andere concejo ten noorden van de bergketen, was Segovia een belangrijke speler ten zuiden van de Guadarrama-bergen geworden, die zich over de Lozoya- en Manzanares-rivieren uitstrekt tot het noorden van Madrid en langs de Guadarrama-rivier tot het westen.

In 1309 kwamen de gerechtshoven van Castilla y Castilla in Madrid voor het eerst bijeen op grond van Ferdinand IV, en later in 1329, 1339, 1391, 1393, 1419 en tweemaal op 1435.

Moderne leeftijd

Tijdens de opstand van de Comuneros, onder leiding van Juan de Padilla, heeft Madrid zich aangesloten bij de opstand tegen Charles, de Heilige Romeinse keizer, maar na de nederlaag in de strijd tegen Villalar werd Madrid belegerd en bezet door de imperiale troepen. De stad kreeg echter de titels van Coronada (Crowned) en Imperial.

Aanzicht van Madrid in het westen, tegenover de Puerta de la Vega. Tekening door Anton van den Wyngaerde, 1562

Baden in de Manzanares, ter vervanging van Molino Quemado (detail), door Félix Castello (c. 1634-1637)

Het aantal stedelijke bewoners steeg van 4.060 in het jaar 1530 tot 37.500 in het jaar 1594. De arme bevolking van de rechtbank bestond uit ex-soldaten, buitenlanders, rogues en Ruanes, ontevreden over het gebrek aan voedsel en de hoge prijzen. In juni 1561 zette Phillip II zijn rechtbank in Madrid neer en installeerde het in de oude alcázar. Daardoor werd de stad Madrid het politieke centrum van de monarchie, de hoofdstad van Spanje, met uitzondering van een korte periode tussen 1601 en 1606, waarin de rechtbank werd verplaatst naar Valladolid (en de bevolking van Madrid daalde tijdelijk dienovereenkomstig). De hoofdstad was van doorslaggevend belang voor de evolutie van de stad en beïnvloedde haar lot en tijdens de rest van het bewind van Philip II nam de populatie toe van ongeveer 18.000 in 1561 tot 80.000 in 1598.

Mening van de Calle de Alcalá in 1750 door Antonio Joli

In het begin van de 17e eeuw herstelde Madrid zich van het verlies van de kapitaalstatus, met de terugkeer van diplomaten, heren en welvarende mensen, en een entourage van notarissen en kunstenaars samen met hen, maar de extreme armoede was wel wijdverbreid. De eeuw was ook een tijd van heyday voor het theater, vertegenwoordigd in de zogenaamde corrales de comedias.

De stad is tijdens de Spaanse erfopvolging meerdere malen in de handen veranderd: De regering-Bourbon heeft het geallieerde "Oostenrijks" leger met Portugese en Engelse aanwezigheid, dat eind juni 1706 de stad is binnengekomen, pas op 4 augustus 1706 door het leger-Bourbon teruggetrokken. Het Habsburgse leger onder leiding van de Archduke Charles kwam in september 1710 voor de tweede keer de stad binnen en verlaat de stad minder dan drie maanden later. Philip V is op 3 december 1710 definitief de hoofdstad ingegaan.

De 18e eeuw heeft zich voortdurend ingespannen om een radiaal systeem van communicatie en vervoer voor het land te creëren door middel van overheidsinvesteringen, om zo te profiteren van de ligging van Madrid in het geografisch centrum van Spanje.

Philip V bouwde het koninklijk paleis, de Royal Tapestry Factory en de belangrijkste Royal Academies. Het bewind van Charles III, dat bekend werd als "de beste burgemeester van Madrid", heeft zich ingespannen om van de stad een echte hoofdstad te maken, met de bouw van riolen, straatverlichting, begraafplaatsen buiten de stad en een aantal monumenten en culturele instellingen. In 1766 heeft de Siciliaanse minister echter verzet aangetekend tegen de hervormingen die hij heeft doorgevoerd door de bevolking van de zogenaamde Esquilache Riots, een opstand die eist dat een kledingdecreet wordt ingetrokken dat het gebruik van traditionele hoeden en lange stolsels verbiedt om de criminaliteit in de stad te beteugelen.

Tweede mei 1808 door Francisco de Goya

In het kader van de Schiereoorlog is de situatie in het door Frankrijk bezette Madrid na maart 1808 steeds gespannen geworden. Op 2 mei begon een menigte in de buurt van het koninklijk paleis te protesteren tegen de Franse poging om de overblijvende leden van de koninklijke familie Bourbon naar Bayonne te sturen, wat aanleiding gaf tot een opstand tegen de Franse imperiale troepen die uren hebben geduurd en zich over de hele stad hebben verspreid, waaronder een beroemde laatste stand op de barakken van Monteleón. De daaropvolgende repressie was wreed, waarbij veel Spanjaarden die opstandig waren, zonder vorm van proces werden geëxecuteerd. De opstand heeft geleid tot een oorlogsverklaring waarin alle Spanjaarden werden opgeroepen om te vechten tegen de Franse indringers.

Hoofdstad van de liberale staat

1861 kaart van de Ensanche de Madrid

De stad werd op 24 mei 1823 binnengevallen door een Frans leger - de zogenaamde honderdduizenden Sons van Saint Louis - dat werd opgeroepen om in te grijpen om het absolutisme van Ferdinand te herstellen, waar deze laatste in 1820-1823 in de trieste liberaal van 1820-1823 van werd beroofd. In tegenstelling tot andere Europese hoofdsteden waren in de eerste helft van de 19e eeuw de enige opmerkelijke bourgeois elementen in Madrid (die tot dan toe een vertraging in de industriële ontwikkeling te zien gaven) handelaren. De Universiteit van Alcalá de Henares werd in 1836 naar Madrid verhuisd en werd de Centrale Universiteit.

De economie van de stad is in de tweede helft van de 19e eeuw verder gemoderniseerd, waardoor hij zijn status van dienstverlenende onderneming en financieel centrum heeft geconsolideerd, hoewel de nieuwe industrieën zich daarentegen vooral richten op de boekeditie, de bouw en de low tech-sector. De invoering van het spoorwegvervoer heeft het economische proces van Madrid aanzienlijk bevorderd, heeft ook geleid tot veranderingen in de consumptiepatronen (zoals de vervanging van gezouten vis door verse vis uit de Spaanse kusten) en tot een verdere versterking van de rol van de stad als logistiekknooppunt in het distributienetwerk van het land. Elektrische bliksem in de straten werd geïntroduceerd in de jaren '90.

In het eerste derde deel van de 20e eeuw verdubbelde de bevolking bijna en bereikte ze meer dan 850.000 inwoners. Nieuwe buitenwijken zoals Las Ventas, Tetuán en El Carmen werden de huizen van de toevloed van werknemers, terwijl Ensanche een middelbare buurt van Madrid werd.

Mensen die op zoek zijn naar een toevluchtsoord in de metro tijdens de onsuccesvolle Francoïstische bomaanslagen (1936-1937) in Madrid tijdens de Spaanse burgeroorlog

Tweede Republiek en burgeroorlog

De Spaanse grondwet van 1931 was de eerste wet op de staatskas, die in Madrid expliciet werd vastgelegd. In de jaren dertig van de vorige eeuw heeft Madrid een "grote vitaliteit" genoten; het was demografisch jong , maar ook jong in de zin van zijn relatie met de moderniteit . In die periode werd de verlenging van de Paseo de la Castellana naar het noorden voorspeld. De proclamatie van de Republiek vertraagde de bouw van nieuwe woningen. De tertiaire sector heeft de economie in de kaart gespeeld. Het percentage analfabeten is gedaald tot minder dan 20%, en het culturele leven van de stad is met name toegenomen tijdens de zogenaamde Silver Age van de Spaanse cultuur; ook de verkoop van kranten nam toe . Anticlericalisme en katholiek leven zij aan zij in Madrid; het verbranden van convocaties na rellen in de stad in mei 1931 verslechterde de politieke omgeving . De opstand van 1934 mislukte in Madrid grotendeels.

Madrid was een van de zwaarst getroffen steden van Spanje in de burgeroorlog (1936-1939). De stad was vanaf juli 1936 een bolwerk van de Republikeinse factie en werd een internationaal symbool van antifascistische strijd tijdens het conflict. De westerse buitenwijken waren het toneel van een totale strijd in november 1936 en tijdens de burgeroorlog werd de stad ook door vliegtuigen gebombardeerd. De stad viel in maart 1939 bij de Francoïsten.

Francoïstische dictatuur

Vrouw in Moratalaz tegen 1974

Een van de hoofdpunten van de naoorlogse Madrid (Madrid de la posguerra) was het wijdverbreide gebruik van rantsoenen. Het vlees- en visverbruik was schaars en de honger en het gebrek aan eiwitten waren de oorzaak van de hoge sterfte. Terwijl de langdurige rechtse wanhoop ten opzichte van de stad die in de Tweede Republiek werd opgevoed, tijdens de oorlog tot elf opliep, hadden de overwinnaars de mogelijkheid om de hoofdstad naar een andere plaats te verplaatsen (met name naar Sevilla), maar deze plannen werden niet gerealiseerd, en het Francoïstische regime voerde destijds een poging uit om de stad opnieuw te betitelen op basis van het Spaanse imperiale ideaal.

De sterke demografische groei die de stad heeft doorgemaakt door massale immigratie uit de plattelandsgebieden van het land, heeft geleid tot de bouw van een groot aantal woningen in de perifere gebieden van de stad om de nieuwe bevolking te absorberen (versterking van het proces van sociale polarisatie van de stad), waarbij aanvankelijk sprake was van ondermaatse huisvesting (met in 1956 maar liefst 50.000 woningen verspreid over de stad). De poblados de absorción, die sinds het midden van de jaren vijftig van de vorige eeuw worden ingevoerd om de sloppenwijken zoals Canillas, San Fermín, Caño Roto, Villaverde, Pan Bendito, Zofío en Fuencarral tijdelijk te vervangen, zijn bedoeld om te werken als een soort "high-end" shacks inatarissen die deelnemen aan de bouw van hun eigen woningen), maar onder de auspiciën van een bredere gecoördineerde stadsplanning.

De gemeente groeide door de annexatie van naburige gemeenten, waardoor de huidige verlenging van 607 km² (234,36 m²) werd bereikt. Het zuiden van Madrid werd zeer geïndustrialiseerd en er waren massale migraties van het Spaanse platteland naar de stad. De nieuw gebouwde noordwestelijke districten van Madrid werden het huis van de nieuwe bloeiende middenklasse die optrad als gevolg van de economische bloei in Spanje in de jaren zestig, terwijl de zuidoostelijke periferie een uitgebreide arbeiderswijk werd, die de basis vormde voor een actieve culturele en politieke hervorming.

Recente geschiedenis

Na de dood van Franco en het begin van het democratische regime heeft de grondwet van 1978 Madrid als hoofdstad van Spanje bevestigd. De gemeenteraadsverkiezingen van 1979 brachten de eerste democratische burgemeester van Madrid sinds de Tweede Republiek.

Madrid was het toneel van een aantal van de belangrijkste gebeurtenissen van die tijd, zoals de massale demonstraties van steun voor de democratie na de mislukte staatsgreep, 23-F, op 23 februari 1981. De eerste democratische burgemeesters behoorden tot de centrumlinkse PSOE (Enrique Tierno Galván, Juan Barranco Gallardo). Sinds het einde van de jaren zeventig en de jaren tachtig werd Madrid het centrum van de culturele beweging la Movida. Omgekeerd, net als in de rest van het land, nam een heroïnecrisis in de jaren tachtig een tol in de arme wijken van Madrid.

Protesten tegen bezuinigingen in 2011 in de Puerta del Sol

De hoofdstad van Spanje profiteerde van de toenemende welvaart in de jaren tachtig en negentig en consolideerde haar positie als belangrijk economisch, cultureel, industrieel, educatief en technologisch centrum op het Europese continent. Tijdens het mandaat als burgemeester van José María Álvarez del Manzano is de aanleg van verkeerstunnels die onder de stad liggen, toegenomen. De volgende overheden, ook conservatief, onder leiding van Alberto Ruiz-Gallardón en Ana Botella hebben voor de Olympische Spelen van 2012, 2016 en 2020 drie onsuccesvolle biedingen uitgebracht. In 2005 was Madrid de belangrijkste Europese bestemming voor migranten uit ontwikkelingslanden en de grootste werkgever van niet-Europese werknemers in Spanje. Madrid was een centrum van de anti-bezuinigingsprotesten die in 2011 in Spanje uitbraken. Als gevolg van de overloopeffecten van de financiële en hypotheekcrisis van 2008 is Madrid getroffen door het toenemende aantal tweedehands woningen van banken en huisuitzettingen. Het mandaat van de linkse burgemeester Manuela Carmena (2015-2019) heeft geleid tot de renaturalisering van de cursus van de Manzanares in de stad.

Sinds het einde van de jaren 2010 staat de stad voor de uitdaging om steeds onbetaalbaarder huurprijzen te hanteren (vaak in combinatie met de verrijking en de piek van toeristische appartementen in het stadscentrum) en om weddenschappen in arbeiderswijken te verspreiden, wat leidt tot een "epidemie" van gokken onder jongeren.

Locatie

Madrid, als gezien door de Sentinel-2-satelliet in februari 2016

Madrid ligt op het zuidelijk deel van de centrale van Meseta, 60 km ten zuiden van de bergketen Guadarrama en langs de stroomgebieden Jarama en Manzanares in het stroomgebied van de Tagus. Er is een groot verschil in hoogte binnen de stad in kwestie, variërend van de 700 m (2.297 ft) rond Plaza de Castilla in het noorden van de stad tot de 570 m (1.870 ft) rond La China afvalwaterzuiveringsinstallatie in de rivieroevers van Manzanares, nabij de samenkomst van de Fuente Castella ana thalweg in het zuiden van de stad . De monte de El Pardo (een beschermd bosareaal dat meer dan een kwart van de gemeente beslaat) bereikt haar hoogtepunt (843 m (2.766 ft)) op haar omtrek in de hellingen rond het stuwmeer van El Pardo in het noordwesten van de gemeente, in het district Fuencarral-El Pardo.

De oudste stadskern ligt op de heuvels naast de linkeroever van de rivier de Manzanares. De stad groeide naar het oosten en bereikte de Fuente Castellana Creek (nu de Paseo de la Castellana) en bereikte verder naar het oosten de Abroñigal Creek (nu de M-30). De stad groeide ook door de annexatie van naburige stedelijke nederzettingen, waaronder die aan het zuidwesten op de rechteroever van de Manzanares.

Klimaat

Madrid heeft een mediterraan landklimaat (Köppen Csa) in de westelijke helft van de stad, dat zich richt op een halfstijf klimaat (BSk) in de oostelijke helft. De winters zijn koel vanwege de hoogte, die ongeveer 667 m (2.188 ft) boven zeeniveau ligt, inclusief sporadische sneeuwval en vaak vorst tussen december en februari. De zomers zijn warm in de warmste maand, juli, de gemiddelde temperaturen gedurende de dag variëren van 32 tot 34 °C (90 tot 93 °F) afhankelijk van de plaats, waarbij de maxima gewoonlijk tijdens de frequente hittegolven boven 35 °C (95 °F) klimmen. Vanwege de hoogte en het droge klimaat in Madrid zijn de dagerbereiken vaak significant tijdens de zomer. De hoogste geregistreerde temperatuur was op 24 juli 1995 bij 42,2 °C (108,0 °F) en de laagste geregistreerde temperatuur was op 16 januari 1945 bij -15,3 °C (4,5 °F). Deze gegevens werden geregistreerd op de luchthaven, in het oosten van de stad. De neerslag is geconcentreerd in het najaar en het voorjaar, en samen met Athene, dat een soortgelijke jaarlijkse neerslag heeft, is Madrid de droogste hoofdstad van Europa. Het is bijzonder weinig tijdens de zomer, in de vorm van ongeveer twee douches en/of onweer tijdens het seizoen.

Watervoorziening

Viaje de Amaniel

In de 17e eeuw werden de zogenaamde "viajes de agua" (een soort waterkanaal of qanat) gebruikt om de stad water te bieden. Een aantal van de belangrijkste waren de Viaje de Amaniel (1610-1621, gesteund door de Kroon), de Viaje de Fuente Castellana (1613-1620) en Abroñigal Alto/Abroñigal Bajo (1617-1630) , gesponsord door de gemeenteraad. Zij waren de belangrijkste infrastructuur voor de watervoorziening tot de aankomst van het kanaal Isabel II in het midden van de 19e eeuw.

Madrid haalt bijna 73,5 procent van zijn watertoevoer uit stuwdammen en reservoirs die op de Lozoya-rivier zijn gebouwd, zoals de dam van El Atazar. Deze watervoorziening wordt beheerd door het Canal de Isabel II, een in 1851 opgerichte overheidsinstantie. Zij is verantwoordelijk voor de toevoer, de zuivering van afvalwater en de instandhouding van alle natuurlijke waterreserves in de regio Madrid.

De bevolking van Madrid is over het geheel genomen toegenomen sinds de stad halverwege de 16e eeuw de hoofdstad van Spanje werd, en is sinds de jaren zeventig gestabiliseerd op ongeveer 3 miljoen.

Van 1970 tot het midden van de jaren negentig daalde de bevolking. Dit fenomeen, dat ook andere Europese steden treft, is deels te wijten aan de groei van de satellietwijken ten koste van het centrum in de stad zelf.

De demografische opleving versnelde eind jaren negentig en het eerste decennium van de 21e eeuw als gevolg van de immigratie, parallel aan de toename van de economische groei in Spanje.

De regio Madrid in ruimere zin is de regio van de EU met de hoogste gemiddelde levensverwachting bij de geboorte. De gemiddelde levensverwachting was 82,2 jaar voor mannen en 87,8 jaar voor vrouwen in 2016.

Als hoofdstad van Spanje heeft de stad veel immigranten uit de hele wereld aangetrokken, waarbij de meeste immigranten uit Latijns-Amerikaanse landen afkomstig zijn. In 2020 was ongeveer 76 % van de geregistreerde bevolking in Spanje geboren, terwijl het grootste deel van de in het buitenland geboren bevolking (24 %) afkomstig is uit Amerika (ongeveer 16 % van de totale bevolking) en een kleiner deel van de bevolking in andere Europese, Aziatische en Afrikaanse landen wordt geboren.

Vanaf 2019 was de hoogste groep immigranten die in het land in opkomst waren Venezolanen.

Volgens een onderzoek van het Centro de Investigaciones Sociológicas (CIS) uit 2019 met een steekproefgrootte van 469 respondenten, beschouwt 20,7% van de respondenten in Madrid zich als praktiserende katholieken, 45,8% als niet-praktiserende katholieken, 3,8% als gelovigen van een andere religie, 11,1% als agens nostics , 3 , 6 % onverschillig tegenover religie en 12 , 8 % als atheïst . De overige 2,1% heeft hun religieuze overtuigingen niet uitgesproken.

Het hoofdstedelijk gebied Madrid omvat Madrid en de omliggende gemeenten. Volgens Eurostat heeft de "metropolitane regio" in Madrid een bevolking van iets meer dan 6,271 miljoen inwoners, met een oppervlakte van 4.609,7 vierkante kilometer (1.780 vierkante meter). Het is de grootste in Spanje en de derde grootste in de Europese Unie.

Lagere overheid en bestuur

Façade van het stadhuis

Een plenaire vergadering van de gemeenteraad

Het gemeentebestuur (Ayuntamiento de Madrid) is de instantie die verantwoordelijk is voor de regering en het bestuur van de gemeente. Het wordt gevormd door de plenaire vergadering (Pleno), de burgemeester (alcalde) en de regeringsraad (Junta de Gobierno de la Ciudad de Madrid).

De plenaire vergadering van het Ayuntamiento is het orgaan van de politieke vertegenwoordiging van de burgers in de gemeenteraad. De 57 leden van het Europees Parlement worden gekozen voor een mandaat van vier jaar. Enkele van zijn attributen zijn: fiscale aangelegenheden, de verkiezing en afzetting van de burgemeester, de goedkeuring en wijziging van decreten en verordeningen, de goedkeuring van de begroting, de afspraken over de grenzen en de wijziging van de gemeentelijke ambtstermijn, het beheer van de diensten, de deelname aan supragemeentelijke organisaties, enz.

De burgemeester, de hoogste vertegenwoordiger van de stad, zit de Ayuntamiento voor. Hij is belast met het geven van een impuls aan het gemeentebeleid, het beheren van de activiteiten van de overige organen en het leiden van het gemeentebestuur. Hij is verantwoordelijk voor de Pleno. Hij heeft ook het recht om de vergaderingen van de Pleno voor te zitten, hoewel deze verantwoordelijkheid kan worden overgedragen aan een andere gemeenteraadslid. José Luis Martínez-Almeida, lid van de Volkspartij, fungeert sinds 2019 als burgemeester.

De raad van bestuur bestaat uit de burgemeester, de plaatsvervangende burgemeester(s) en een aantal afgevaardigden die de portefeuilles voor de verschillende regeringsgebieden overnemen. Al deze functies worden bekleed door gemeenteraadsleden.

Sinds 2007 fungeert het Cybele Palace (of het communicatiepaleis) als stadhuis.

Administratieve onderverdelingen

Madrid is administratief onderverdeeld in 21 districten, die verder worden onderverdeeld in 131 wijken (barrios):

Centro

Arganzuela

Retiro

Salamanca

Chamartín

Tetuán

Chamberí

Fuencarral-El Pardo

Moncloa-Aravaca

Latina

Carabanchel

Usera

Puente de Vallecas

Moratalaz

Ciudad Lineal

Hortaleza

Villaverde

Villa de Vallecas

Vicálvaro

San Blas-Canillejas

Barajas

Regionaal kapitaal

Madrid is de hoofdstad van de Gemeenschap Madrid. De regio heeft een eigen wetgevende functie en beschikt over een breed scala aan bevoegdheden op gebieden als sociale uitgaven, gezondheidszorg, onderwijs. De zetel van het regionale parlement, de assemblee van Madrid, bevindt zich in het district Puente de Vallecas. Het voorzitterschap van de regionale regering is gevestigd in het Royal House of the Post Office, in het centrum van de stad, de Puerta del Sol.

Hoofdstad van Spanje

Madrid is de hoofdstad van het Koninkrijk Spanje. De koning van Spanje, die hoofdzakelijk ceremonieel is, heeft zijn officiële verblijfplaats in het Zarzuela-paleis. Als zetel van de Spaanse regering heeft Madrid ook de officiële verblijfplaats van de president van de regering (premier) en de gewone vergaderplaats van de Raad van ministers, het Moncloa-paleis, en het hoofdkwartier van de ministeriële diensten. Zowel de inwoners van het staatshoofd als de regering bevinden zich in het noordwesten van de stad. Bovendien liggen de zetels van de Lagerkamer en de Hogerkamer van het Spaanse parlement, de Cortes Generales (respectievelijk de Palacio de las Cortes en de Palacio del Senado), ook in Madrid.

Rechtshandhaving

Gemeentelijke politiefunctionarissen uit de promotie 2018

De gemeentelijke politie van Madrid (Policía Municipal de Madrid) is de plaatselijke wetshandhavingsinstantie die afhankelijk is van de Ayuntamiento. Vanaf 2018 telde het personeelsbestand uit 6.190 ambtenaren.

Het hoofdkwartier van zowel het directoraat-generaal van de politie als het directoraat-generaal van de civiele garde bevindt zich in Madrid. Het hoofdkwartier van de Jefatura Superior de Policía de Madrid, de perifere tak van de nationale politiedienst met jurisdictie over de regio, ligt ook in Madrid.

Architectuur

De kleine middeleeuwse architectuur wordt in Madrid behouden, vooral in het centrum van Almendra, met inbegrip van de kerktorens San Nicolás en San Pedro el Viejo, de kerk van San Jerónimo el Real, en de kapel van de bisschop. Ook heeft Madrid niet veel Renaissance-architectuur behouden, afgezien van de Brug van Segovia en de Convent van Las Descalzas Reales.

De burgemeester van Plaza, gebouwd in de 16de eeuw

Philip II bracht zijn rechtbank in 1561 naar Madrid en transformeerde de stad in een hoofdstad. In de vroege periode van Hapsburg vond de invoer van Europese invloeden plaats, ondersteund door de monicker van Oostenrijkse stijl. In de Oostenrijkse stijl waren niet alleen Oostenrijkse invloeden te vinden, maar ook Italiaanse en Nederlandse (en ook Spaanse), die zich hebben bezonnen op de internationale aanwezigheid van de Hapsburgs. In de tweede helft van de 16e eeuw werd het gebruik van puntige leisteenspieren om topstructuren zoals kerktorens te bedienen, vanuit Midden-Europa naar Spanje geïmporteerd. De late spinnen en daken werden toen een hoofdbestanddeel van de Madrileniaanse architectuur.

De architectuur van de opstand in de stad, die teruggaat tot het begin van de 17e eeuw, omvat verschillende gebouwen en structuren (waarvan de meesten aan Juan Gómez de Mora worden toegeschreven), zoals het Paleis van de Hertog van Uceda (1610), het klooster van de Encarnación (1611-1616); de burgemeester van Plaza (1617-1619) of de Cárcel de Corte (1629-1641), momenteel bekend als het paleis van Santa Cruz. De eeuw zag ook de bouw van het voormalige stadhuis, de Casa de la Villa.

Het kerkmodel van het Imperial College werd in heel Spanje geïmpiteerd. Pedro de Ribera heeft de Churrigueresque-architectuur in Madrid geïntroduceerd; De Cuartel del Conde-Duque, de kerk van Montserrat, en de brug van Toledo zijn een van de beste voorbeelden.

Koninklijk Paleis van Madrid, gebouwd in de 18e eeuw.

Het bewind van de Bourbons in de 18de eeuw markeerde een nieuw tijdperk in de stad. Philip V probeerde de visie van koning Philip II op de verstedelijking van Madrid te voltooien. Philip V bouwde een paleis naar Franse smaak, evenals andere gebouwen zoals de Sint-Michael-Basilica en de Kerk van het Santa Bárbara. Koning Charles III verfraaide de stad en probeerde Madrid om te vormen tot een van de grote Europese hoofdsteden. Hij heeft gepleit voor de bouw van het Prado-museum (oorspronkelijk bedoeld als natuurwetmuseum), de Puerta de Alcalá, het Royal Observatory, de Basilica van San Francisco el Grande, de Casa de Correos in Puerta del Sol, het Real Casa de la Aduana en het Algemeen Ziekenhuis (waar nu het Reina Sofia Museum en het Royal Conservatory of Music zijn gevestigd). De Paseo del Prado, omgeven door tuinen en versierd met neoclassieke beelden, is een voorbeeld van stadsplanning. De hertog van Berwick bestelde de bouw van het Liria-paleis.

In het begin van de 19e eeuw hebben de Schiereoorlog, het verlies van slachtoffers in Amerika en de voortdurende staatsgrepen de architecturale ontwikkeling van de stad beperkt (Royal Theater, de Nationale Bibliotheek van Spanje, het Paleis van de Senaat en het Congres). De Segovia Viaduct heeft de Royal Alcázar verbonden met het zuidelijke deel van de stad.

De Círculo de Bellas Artes

Op de lijst van belangrijke figuren van de madrileniaanse architectuur in de 19e en de 20e eeuw staan auteurs als Narciso Pascual y Colomer, Francisco Jareño y Alarcón, Francisco de Cubas, Juan Bautista Lázaro de Diego, Ricardo Velázquez Bosco, Antonio Palacios, Secundino Zuazo, Luis Gutiérrez Soto Luis Moya Blanco en Alejandro de la Sota.

Van het midden van de 19e eeuw tot de burgeroorlog moderniseerde Madrid nieuwe wijken en monumenten. De uitbreiding van Madrid in het kader van het Plan Castro heeft geleid tot de wijken Salamanca, Argüelles en Chamberí. Arturo Soria bedacht de lineaire stad en bouwde de eerste paar kilometer van de weg die zijn naam draagt, wat het idee belichaamt. Gran Vía werd gebouwd gebruikend verschillende stijlen die in tijd evolueerden: Franse stijl, eclectisch, kunstdeco en expressionist. Antonio Palacios bouwde een reeks gebouwen die geïnspireerd waren door de Weense afscheiding, zoals het "Palace of Communication", de "Círculo de Bellas Artes" en de "Río de La Plata Bank" (nu het "Instituto Cervantes"). Andere opmerkelijke gebouwen zijn de Bank of Spain, de neo-Gothic Almudena Cathedral, Atocha Station en het Catalaans art-nouveau Palace van Longoria. Las Ventas Bullring werd gebouwd als de Markt van San Miguel (Cast-Iron-stijl).

De Edificio España.

Na de overname van de Francoïsten, die het einde van de Spaanse burgeroorlog tot gevolg had, ondervond de architectuur een involutie, een gebrek aan rationalisme en, ondanks het eclecticisme, een terugkeer naar een algemene, nogal "verouderde" architectonische taal, met als doel van Madrid een hoofdstad te maken die het "Immortal Spain" waardig is. Iconische voorbeelden van deze periode zijn het ministerie van de Lucht (een geval van hererisme) en de Edificio España (voorgesteld als het grootste gebouw in Europa toen het in 1953 werd opgericht). Veel van deze gebouwen combineren duidelijk het gebruik van steen en steen in de gevels. De Casa Sindical was een breekpunt, omdat het de eerste was die het rationalisme weer op gang bracht, hoewel dat verband met de moderniteit werd gehouden door de imitatie van de Italiaanse fascistische architectuur.

Met de komst van de Spaanse economische ontwikkeling verschenen er eind 2000 wolkenkrabbers, zoals Torre Picasso, Torres Blancas en Torre BBVA, en de poort van Europa. In het decennium van de jaren 2000 werden de vier grootste wolkenkrabbers in Spanje gebouwd en samen vormen zij de Cuatro Torres Business Area. Terminal 4 op de luchthaven Madrid-Barajas werd in 2006 in gebruik genomen en won verscheidene architectuurprijzen. Terminal 4 is een van 's werelds grootste eindgebieden en omvat ruiten en koepels van glas in het dak, waardoor natuurlijk licht kan passeren.

Parken en bossen

Voornaamste parken in de gemeente

Retiro Park

De Manzanares door de Monte de El Pardo

Madrid is de Europese stad met het hoogste aantal bomen en groene oppervlakte per inwoner en heeft het op één na hoogste aantal uitgelijnde bomen ter wereld, met 248.000 eenheden, dat alleen door Tokio wordt overschreden. De burgers van Madrid hebben toegang tot een groene ruimte binnen een 15 minuten durende wandeling. Sinds 1997 zijn de groene zones met 16 procent toegenomen. Op dit moment is 8,2% van de gronden in Madrid groen, wat betekent dat er 16 m² (172 m²) groene oppervlakte per inwoner is, ver boven de 10 m² (108 m²) per inwoner, zoals aanbevolen door de Wereldgezondheidsorganisatie.

Een groot deel van de belangrijkste parken in Madrid heeft betrekking op gebieden die oorspronkelijk tot de koninklijke machten behoren (zoals El Pardo, Soto de Viñuelas, Casa de Campo, El Buen Retiro, la Florida en de Príncipe Pío, en het Casino van de koningin). De andere belangrijkste bron voor de "groene" gebieden zijn de bienes de propios die eigendom zijn van de gemeente (met inbegrip van de Dehesa de la Villa, de Dehesa de Arganzuela of Viveros).

El Retiro is de meest bezochte plaats van de stad. Met een oppervlakte van meer dan 1,4 km² (0,5 m²) (350 hectare) is het het grootste park in de centrale Almendra, het binnenste deel van de stad dat door de M-30 wordt omgeven. Het werd opgericht tijdens het bestuur van Philip IV (17e eeuw) en werd in 1868, na de heerlijke revolutie, aan de gemeente overgedragen. Het ligt naast de Royal Botanical Garden van Madrid.

Het Parque del Oeste (Park of the West) ligt ten noordwesten van het stadscentrum en maakt deel uit van het gebied van het voormalige koninklijke bezit van de "Real Florida", en is voorzien van een helling, aangezien de hoogte afneemt tot aan de Manzanares. De Zuidelijke uitbreiding omvat de tempel van het Debod, een vervoerde oude Egyptische tempel.

Andere stadsparken zijn de Parque de El Capricho, de Parque Juan Carlos I (beide in het noordoosten van Madrid), Madrid Río, het Enrique Tierno Galván Park, het San Isidro Park en tuinen zoals de Campo del Moro (die in 1978 voor het publiek toegankelijk werd gemaakt) en de Sabatini-tuinen (die in 1933 voor het publiek toegankelijk zijn gemaakt) 1) bij het koninklijk paleis.

Verder west, over de Manzanares, ligt de Casa de Campo, een groot bosgebied met meer dan 1700 hectare (6,6 vierkante meter) waar de dierentuin van Madrid en het park Parque de Atracciones de Madrid gelegen zijn. Het werd naar de gemeente gestuurd na de proclamatie van de Tweede Spaanse Republiek in 1931.

De Monte de El Pardo is het grootste bosgebied in de gemeente. Een bos van steeneiken met een oppervlakte van meer dan 16.000 hectare wordt beschouwd als het best bewaarde mediterrane bos in de Gemeenschap Madrid en een van de best bewaarde bossen in Europa. De toestand van de Libro de la montería uit het midden van de 14de eeuw is al genoemd in de monarchie van Alfonso XI, die een verbinding vormt met de Spaanse monarchie en bijdraagt tot het behoud van de milieuwaarde. Tijdens de heerschappij van Ferdinand VII werd het jachtverbod voor de Monte de El Pardo een volledig eigendomsrecht en werd de onteigening van alle bezittingen binnen de grenzen van het regime gehandhaafd, met destijds ernstige gevolgen voor de madrilenianen. Het gebied is aangewezen als speciale beschermingszone voor vogels en maakt ook deel uit van het regionale park van het hoge bekken van de Manzanares.

Andere grote bosgebieden zijn de Soto de Viñuelas, de Dehesa de Valdelatas en de Dehesa de la Villa. Vanaf 2015 is het meest recente grote park in de gemeente het Valdebebas Park. Voor een totale oppervlakte van 4,7 km² (1,8 m² m²) is deze oppervlakte onderverdeeld in een bospark van 3,4 km² (1,3 m²) (de Parque forestal de Valdebebas-Felipe VI), een² km² (0,31 m²) in de stad). en gemeentelijke tuinbouwbedrijven en composteerinstallaties.

De beurs van Madrid

Toen Madrid in de 16e eeuw de hoofdstad van Spanje werd, was het meer een centrum van consumptie dan van productie of handel. De economische bedrijvigheid was voornamelijk gericht op de bevoorrading van de eigen snel groeiende bevolking van de stad, met inbegrip van het koninklijk huishouden en de nationale overheid, en op transacties zoals het bankwezen en de uitgeverij.

Een grote industriële sector ontwikkelde zich pas in de 20e eeuw, maar daarna breidde de industrie zich sterk uit en diversifieerde ze, waardoor Madrid de tweede industriële stad in Spanje werd. De economie van de stad wordt nu echter steeds meer gedomineerd door de dienstensector. De beurs is een belangrijk Europees financieel centrum en is de op twee na grootste aandelenmarkt in Europa, met zowel de IBEX 35-index als de daaraan verbonden markt voor Latibex (met de op één na belangrijkste index voor Latijns-Amerikaanse ondernemingen). Het concentreert zich op ongeveer 75 % van de bankactiviteiten in het land.

Madrid is het vijfde belangrijkste handelscentrum in Europa (na Londen, Parijs, Frankfurt en Amsterdam) en staat op de elfde plaats in de wereld. Het is de toonaangevende Spaanstalige stad voor wat betreft het creëren van webpagina's.

Economische geschiedenis

Toen de hoofdstad van het Spaanse Rijk sinds 1561 een snelle groei doormaakte, groeide de bevolking van Madrid snel. Het bestuur, de banksector en de kleinschalige productie, die centraal staan bij de Koninklijke Rechtbank, behoren tot de belangrijkste activiteiten, maar de stad was meer een plaats van consumptie dan productie of handel, geografisch geïsoleerd als vóór de komst van de spoorwegen.

De Bank of Spain is een van de oudste Europese centrale banken. De Bank van San Carlos werd oorspronkelijk in 1782 opgericht en werd later in 1829 omgedoopt tot de Bank van San Fernando en werd uiteindelijk in 1856 de Bank van Spanje. Het hoofdkwartier van de onderneming bevindt zich in de "Alcalá"-vallei. De beurs van Madrid werd op 20 oktober 1831 geopend. De benchmarkindex van de aandelenmarkt is de IBEX 35.

De industrie begon zich pas in de 20e eeuw op grote schaal te ontwikkelen, maar groeide daarna snel, vooral tijdens de "Spaanse wonderperiode" rond de jaren zestig. De economie van de stad was toen vooral gericht op de industrie, zoals de automobielindustrie, de vliegtuigbouw, de chemische industrie, de elektronische apparaten, de farmaceutische industrie, de verwerkende industrie, de industrie, de drukindustrie en de lederindustrie. Sinds het herstel van de democratie eind jaren zeventig is de stad verder uitgebreid. De economie van het land behoort nu tot de meest dynamische en gevarieerde in de Europese Unie.

Huidige economie

Bedrijfsgebied Cuatro Torres

Madrid concentreert zich op activiteiten die rechtstreeks verband houden met de macht (centrale en regionale overheid, hoofdkwartier van Spaanse ondernemingen, regionaal hoofdkwartier van multinationals, financiële instellingen) en met kennis en technologische innovatie (onderzoekscentra en universiteiten). Het is een van de grootste financiële centra van Europa en de grootste in Spanje. De stad heeft 17 universiteiten en meer dan 30 onderzoekscentra. Het is de tweede metropool in de EU per bevolking en de derde per bruto binnenlands product. Tot de belangrijkste werkgevers behoren Telefónica, Iberia, Prosegur, BBVA, Urbaser, Dragados en FCC.

De gemeente Madrid, de regio die de stad en de overige gemeenten van de provincie omvat, had in 2017 een bbp van 220 euro, wat neerkomt op een bbp per hoofd van de bevolking van 33.800 euro. In 2011 had de stad zelf een bbp per hoofd van de bevolking dat 74% boven het nationale gemiddelde lag en 70% boven dat van de 27 lidstaten van de Europese Unie, hoewel 11% onder het gemiddelde van de 10 grootste steden van de EU. Hoewel de stad iets meer dan 50% van de bevolking van de regio huisvest, genereert zij 65,9% van haar BBP. Na de recessie die in 2007/8 begon, was er in 2014 een herstel gaande, met een verwachte groei van 1,4% in 2014, 2,7% in 2015 en 2,8% in 2016.

De economie van Madrid is steeds meer gebaseerd op de dienstensector. In 2011 vertegenwoordigden de diensten 85,9% van de toegevoegde waarde, terwijl de industrie 7,9% en de bouw 6,1% voor haar rekening nam. Niettemin blijft Madrid na Barcelona de positie bekleden van het tweede industriecentrum van Spanje, dat zich met name bezighoudt met de productie van hoogtechnologische producten. Na de recessie zouden de diensten en de industrie in 2014 weer groeien en in 2015 weer aantrekken.

Levensstandaard

Nieuwe woningen in de Ensanche de Vallecas

Het gemiddelde inkomen en de bestedingen van huishoudens liggen 12% boven het Spaanse gemiddelde. Het percentage dat in 2010 als "armoederisico" werd geclassificeerd, bedroeg 15,6%, tegen 13,0% in 2006, maar minder dan het gemiddelde voor Spanje van 21,8%. Het aandeel dat als overvloed werd ingedeeld, was 43,3%, veel hoger dan in Spanje in het algemeen (28,6%).

De consumptie door de inwoners van Madrid is beïnvloed door het verlies van banen en door bezuinigingsmaatregelen, waaronder een stijging van de omzetbelasting van 8% naar 21% in 2012.

Hoewel de huizenprijzen sinds 2007 met 39% zijn gedaald, bedroeg de gemiddelde prijs van woonruimte 2.375,6 euro per vierkante kilometer. m. begin 2014, en slechts op de tweede plaats in Londen, op een lijst van 22 Europese steden.

Werkgelegenheid

In 2011 bedroeg de arbeidsparticipatie 1.638.200, ofwel 79,0%. In 2011 bestond de beroepsbevolking uit 49% vrouwen (Spanje, 45%). 41 procent van de economisch actieve mensen is afgestudeerd aan universiteiten, tegen 24 procent voor heel Spanje.

In 2011 bedroeg het werkloosheidscijfer 15,8%, en bleef het lager dan in Spanje als geheel. Van de 16-24-jarigen bedroeg het werkloosheidscijfer 39,6%. De werkloosheid bereikte in 2013 een piek van 19,1%, maar met het begin van een economisch herstel in 2014 begon de werkgelegenheid te stijgen. De werkgelegenheid blijft verder verschuiven naar de dienstensector, met 86% van alle banen in deze sector in 2011, tegen 74% in heel Spanje. In het tweede kwartaal van 2018 bedroeg het werkloosheidscijfer 10,06%.

Diensten

Mercamadrid-faciliteiten in Zuidoost-Madrid

Het aandeel van de diensten in de economie van de stad bedraagt 86%. De diensten aan bedrijven, vervoer en communicatie, onroerend goed en financieel zijn samen goed voor 52% van de totale toegevoegde waarde. De soorten diensten die nu worden uitgebreid zijn voornamelijk die welke het verkeer van kapitaal, informatie, goederen en personen vergemakkelijken, en "geavanceerde zakelijke diensten" zoals onderzoek en ontwikkeling (O&O), informatietechnologie en technische boekhouding.

Madrid en de autoriteiten van de regio in het algemeen hebben een aanzienlijke inspanning geleverd voor de ontwikkeling van de logistieke infrastructuur. In de stad zelf zijn enkele van de oprichtingscentra Mercamadrid, het logistiekcentrum Madrid-Abroñigal, het Logistics Center van Villaverde en het Logistics Center van Vicálvaro om er een paar te noemen.

In Madrid gevestigde banken voeren 72% van de bankactiviteiten in Spanje uit. De Spaanse centrale bank, de Spaanse centrale bank, bestaat sinds 1782 in Madrid. Ook aandelen, obligatiemarkten, verzekeringen en pensioenfondsen zijn belangrijke vormen van financiële instellingen in de stad.

Fitur fair in Ifema

Madrid is een belangrijk centrum voor handelsbeurzen, waarvan er vele worden gecoördineerd door IFEMA, de beursinstelling van Madrid. De publieke sector heeft 18,1 procent van alle werknemers in dienst. Madrid trekt jaarlijks ongeveer 8 miljoen toeristen aan uit andere delen van Spanje en uit de hele wereld, zelfs uit Barcelona. De uitgaven van toeristen in Madrid werden geraamd op 9.546,5 miljoen euro (2011), ofwel 7,7% van het bbp van de stad.

De aanleg van de vervoersinfrastructuur is van vitaal belang geweest voor de handhaving van de economische positie van Madrid. Reizen naar het werk en andere lokale reizen maken gebruik van een grootstedelijk wegennet met hoge capaciteit en een goed gebruikt openbaar vervoerssysteem. Op het gebied van het vervoer over langere afstanden is Madrid het centrale knooppunt van het autovías en van het hogesnelheidsspoorwegnet (AVE), dat grote steden zoals Sevilla en Barcelona binnen 2,5 uur heeft gebracht. Belangrijk voor de economie van de stad is ook de luchthaven Madrid-Barajas, de op drie na grootste luchthaven in Europa. De centrale locatie van Madrid is een belangrijke logistieke basis.

Industrie

Als industriecentrum behoudt Madrid zijn voordelen op het gebied van infrastructuur, als transporthub en als vestigingsplaats van veel bedrijven. Industrieën die gebaseerd zijn op geavanceerde technologie krijgen hier veel meer belang dan in de rest van Spanje. De industrie droeg in 2010 7,5% bij aan de toegevoegde waarde van Madrid. De industrie is echter langzaam teruggelopen binnen de stadsgrenzen, omdat meer industrie zich naar buiten heeft verplaatst. De industriële bruto toegevoegde waarde steeg in de periode 2003-2005 met 4,3%, maar daalde in de periode 2008-2010 met 10%. De belangrijkste industrieën waren: papier, drukkerijen en uitgeverijen, 28,8%; energie en mijnbouw , 19 , 7 % ; voertuigen en transportmiddelen , 12 , 9 % ; elektrisch en elektronisch, 10,3%; levensmiddelen, 9,6%; kleding , schoeisel en textiel , 8 , 3 % ; chemische stoffen, 7,9%; industriële machines 7 , 3 % .

De fabriek PSA Peugeot Citroën bevindt zich in het district Villaverde.

Bouw

Bouwwerkzaamheden van Caleido in augustus 2018

De bouwsector, die in 2010 goed was voor 6,5% van de economie van de stad, was vóór de recessie een groeiende sector, ondersteund door een groot vervoers- en infrastructuurprogramma. Recentelijk is de bouwsector in 2009 met 8% minder gedaald dan in 2000. De daling was bijzonder uitgesproken in de woningbouw, waar de prijzen van 2007 tot 2012/2013 met 25-27% daalden en het aantal verkopen met 57% daalde.

Toerisme

Madrid de los Austrias. Het is het deel van Madrid met het grootste aantal gebouwen in de Habsburg-periode.

Madrid is de zetel van de Wereldorganisatie voor Toerisme (UNWTO) en de Internationale Toerismebeurs (FITUR).

In 2018 ontving de stad 10,21 miljoen toeristen (waarvan 53,3% internationale toeristen).^p. 9 Het grootste deel van de internationale toeristen komt uit de Verenigde Staten, gevolgd door Italië, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en Duitsland.^p. 10 Vanaf 2018 heeft de stad 793 hotels, 85.418 hotelplaatsen en 43.816 hotelkamers.^p. 18 Vanaf 2018 had de onderneming ook naar schatting 20.217 toeristische appartementen.^p. 20

Het meest bezochte museum was het Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía, met 3,8 miljoen bezoekers in de som van de drie zetels in 2018. Omgekeerd waren er in het Museum van Prado 2,8 miljoen bezoekers en in het Museum van Thyssen-Bornemisza 906 815 bezoekers.^p. 32

Tegen het einde van de jaren 2010 leidden de verrijking en de piek van toeristische appartementen in het stadscentrum tot een stijging van de huurprijzen, waardoor de bewoners het stadscentrum uitkwamen. De meeste toeristische appartementen in Madrid (50-54%) bevinden zich in het Centro District. In de buurt van Sol (een deel van het laatste district) zijn 3 van de 10 woningen gewijd aan toeristische appartementen en 2 van de 10 woningen staan vermeld in AirBnB. In april 2019 heeft de plenaire vergadering van de ayuntamiento een plan goedgekeurd om deze praktijk te reguleren, met als doel het aantal toeristische appartementen aanzienlijk te beperken. Het normatief zou een verplichting opleggen om onafhankelijk toegang te krijgen tot die appartementen in en buiten de straat. Na de regeringswisseling in juni 2019 is het nieuwe gemeentebestuur echter van plan de verordening om te keren.

Internationale classificatie

In een recente studie werd Madrid op de zevende plaats gezet als een aantrekkelijke basis voor het bedrijfsleven. Het werd geplaatst derde in termen van beschikbaarheid van kantoorruimte, en vijfde voor gemakkelijke toegang tot markten, beschikbaarheid van gekwalificeerd personeel, mobiliteit binnen de stad, en kwaliteit van leven. De minder gunstige kenmerken werden gezien als vervuiling, gesproken talen en een politiek klimaat. Een andere ranglijst van Europese steden heeft Madrid op de vijfde plaats gezet onder de 25 steden (achter Berlijn, Londen, Parijs en Frankfurt), die positief werden beoordeeld op de economische factoren en de arbeidsmarkt, en op het vervoer en de communicatie.

Media en entertainment

Madrid is een belangrijk centrum voor film- en televisieproductie, waarvan de inhoud in de Spaanstalige wereld en in het buitenland wordt verspreid. Madrid wordt vaak gezien als het toegangspunt tot de Europese mediamarkt voor Latijns-Amerikaanse mediabedrijven en als het toegangspunt tot de Latijns-Amerikaanse markten voor Europese bedrijven. Madrid is het hoofdkwartier van mediagroepen zoals Radio Television Española, Atresmedia, Mediaset España Comunicación en Movistar+, die talrijke films, televisieshows en series produceren die wereldwijd op verschillende platforms worden verspreid. Sinds 2018, is het gebied ook thuis aan de Hub van de Productie van Netflix Madrid, Mediapro Studio, en talrijke anderen zoals Internationale Studios van Viacom. Sinds 2019 biedt de film- en televisiesector in Madrid werk aan 19.000 mensen (44% van de Spaanse werknemers in deze sector).

Reeks nieuwsdiensten van La 1.

RTVE, de Spaanse radio- en televisiemaatschappij die eigendom is van de staat, is gevestigd in Madrid, samen met al haar tv- en radiozenders en webdiensten (La 1, La 2, Clan, Teledeporte, 24 Horas, TVE Internacional, Radio Nacional de España), Radio Exterior de España, Radio Clásica. De groep Atresmedia (Antena 3, La Sexta, Onda Cero) is gevestigd in de nabijheid van San Sebastián de los Reyes. Het televisienetwerk en mediabedrijf, het grootste in Spanje, Mediaset España Comunicación (Telecinco, Cuatro), houdt zijn hoofdkantoor in het district Fuencarral-El Pardo. Het Spaanse mediaconcern PRISA (Cadena SER, Los 40 Principales, M80 Radio, Cadena Dial) is gevestigd in de straat Gran Vía in het centrum van Madrid.

In Madrid zijn talrijke kranten, tijdschriften en publicaties te vinden, waaronder ABC, El País, El Mundo, La Razón, Marca,© Hola!, Diario AS, El Confidencial en Cinco Días. Het Spaanse internationale nieuwsagentschap EFE houdt sinds zijn oprichting in 1939 zijn hoofdkwartier in Madrid. Het tweede nieuwsagentschap van Spanje is het particuliere Europa Press, dat sinds 1953 in Madrid is opgericht en met hoofdkwartier is opgericht.

Musea en culturele centra

Het Prado-museum

Las Meninas, door Diego de Velázquez, 1656 (Prado Museum)

Madrid wordt beschouwd als een van de belangrijkste Europese bestemmingen voor kunstmusea. Het bekendste is de Golden Triangle van Kunst, gelegen langs de Paseo del Prado en bestaande uit drie grote musea: het Prado-museum, het Reina Sofía-museum en het Thyssen Bornemisza-museum.

Het Prado Museum (Museo del Prado) is een museum- en kunstgalerij met een van de mooiste collecties van Europese kunst ter wereld, van de 12e eeuw tot de vroege 19e eeuw, gebaseerd op de voormalige Spaanse Royal Collection. Het beschikt over de beste collectie kunstwerken van Goya, Velázquez, El Greco, Rubens, Titian, Hieronymus Bosch, José de Ribera en Patinir, evenals werken van Rogier van der Weyden, Raphael Sanzio, Tintoretto, Veronese, Caravaggio, Van Dyck, Albrecht Dürer, Claude Lorrain, Murillo en Zurbarán, onder andere. Een aantal van de in het museum tentoongestelde oprichtingswerken zijn Las Meninas, La maja vestida, La maja desnuda, The Garden of Earthly Delights, The Immaculate Conception en The Arrest of Paris.

het Nationaal Kunstmuseum van Reina Sofía (Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía); MNCARS) is het nationale museum van 20e-eeuwse kunst in Madrid en biedt het anti-oorlogsmeesterwerk van Pablo Picasso uit 1937, Guernica. Andere hoogtepunten van het museum, die voornamelijk zijn gewijd aan Spaanse kunst, zijn uitstekende verzamelingen van de grootste 20ste-eeuwse meesters van Spanje, waaronder Salvador Dalí, Joan Miró, Picasso, Juan Gris en Julio González. De Reina Sofía gastheren ook een vrij-toegangskunstbibliotheek.

Het Museum Thyssen-Bornemisza (Museo Thyssen-Bornemisza) is een kunstmuseum dat de historische gaten in de collecties van zijn tegenhangers vult: in het geval van Prado omvat dit de Italiaanse primitieven en werken van de Engelse, Nederlandse en Duitse scholen, terwijl in het geval van de Reina Sofía de Thyssen-Bornemisza, de op één na grootste privécollectie ter wereld na de Britse Royal Collection, impressionisten, expressionisten en Europese en Amerikaanse schilderijen uit de tweede helft van de 20ste eeuw, met meer dan 1,6 00 schilderijen.

The Lady of Elche, een iconisch artikel dat in het National Archeological Museum is tentoongesteld

Het Nationaal Archeologisch Museum van Madrid (Museo Arqueológico Nacional) toont archeologische vondsten uit de prehistorie tot de 19e eeuw (inclusief Romeinse mozaïeken, Griekse keramiek, islamitische kunst en Romaanse kunst), met name van het Iberisch schiereiland, verspreid over drie verdiepingen. Een iconisch artikel in het museum is de Dame van Elche, een Iberische buste uit de vierde eeuw voor Christus. Andere belangrijke stukken zijn de Dame van Baza, de Dame van Cerro de los Santos, de Dame van Ibiza, de Bicha van Balazote, de Schat van Guarrazar, de Pyxis van Zamora, het Mausoleum van Pozo Moro of de botten van een napier. Bovendien heeft het museum een reproductie van de polychromatische schilderijen in de Altamira-grot.

De Royal Academy of Fine Arts van San Fernando (Real Academia de Bellas Artes de San Fernando) heeft een fijne kunstverzameling schilderijen in de 15e tot 20e eeuw. De academie is ook het hoofdkwartier van de Academie voor Kunst van Madrid.

CaixaForum Madrid is een postmoderne kunstgalerij in het centrum van Madrid, naast het Prado-museum.

Het Koninklijk Paleis van Madrid, een gigantisch gebouw dat gekenmerkt wordt door zijn luxe ruimtes, biedt rijke wapenverzamelingen en wapenarsenaal, evenals de meest uitgebreide collectie Stradivarius ter wereld. De Museo de las Colecciones Reales is een toekomstig museum dat de meest uitstekende delen van het onderdeel "Royal Collections" van de Patrimonio Nacional zal ontvangen. Patrimonio Nacional, die zich naast het koninklijk paleis en de Almudena bevindt, heeft de opening voor 2021 voorlopig gepland.

Facsimile van de Codex van Madrid, tentoongesteld in het Museum van Amerika

Het Museum van Noord- en Zuid-Amerika (Museo de América) is een nationaal museum dat artistieke, archeologische en etnografische collecties uit Noord- en Zuid-Amerika bezit, variërend van de paleolithische periode tot de huidige dag.

Andere opmerkelijke musea zijn het Nationaal Museum voor Natuurwetenschappen (het nationaal museum voor natuurwetenschappen in Spanje), het Naval Museum, het Convent of Las Descalzas Reales (met veel werken van renaissance en barokse kunst, en tapisserieën in Brussel geïnspireerd door schilderijen van Rubens), het Museum van Lázaro Galdiano (met een collectie gespecialiseerd in decoratieve kunst), een wapenverzameling met het zwaard van paus Innocent VIII), het Nationaal Museum voor Decoratieve Kunsten, het Nationaal Museum voor Romanticisme (gefocust op het 19e-eeuwse Romanticisme), het Museum Cerralbo, het Nationaal Museum voor Antropologie (met als hoogtepunt een Guanche-mummy uit Tenerife), het Sorolla Museum (gefocust in het esake Valenciaanse impressionistische schilder, met inbegrip van beeldhouwwerken van Auguste Rodin, een deel van de persoonlijke bezittingen van Sorolla), of het Historisch Museum van Madrid (woonwijken die verband houden met de plaatselijke geschiedenis van Madrid), het Wax Museum van Madrid (gelegen in het gebouw dat ooit het station Delicias was).

De belangrijkste culturele centra in de stad zijn onder meer de "Fine Arts Circle" (een van de oudste kunstcentra in Madrid en een van de belangrijkste particuliere culturele centra in Europa, waar tentoonstellingen, shows, filmvertoningen, conferenties en workshops worden georganiseerd), het "Conde Duque" cultuurcentrum of de "Matadero Madrid", een cultureel complex (voorheen een slachthuis) dat zich in de Manzanares bevindt. De Matadero, die in 2006 werd opgericht met als doel "onderzoek, productie, leren en verspreiding van creatieve werken en hedendaagse denkbeelden in al hun verschijningsvormen te bevorderen", wordt beschouwd als de op twee na meest gewaardeerde culturele instelling in Madrid onder kunstbeoefenaars.

literatuur

Chalcografie voor de editie van Francisco de Quevedo's El Parnaso Español (1648)

Madrid is een van de grote centra van de Spaanse literatuur. Enkele van de beste schrijvers van de Spaanse Golden Century zijn geboren in Madrid, waaronder: Lope de Vega (Fuenteovejuna, The Dog in the Manger, The Knight of Olmedo), die het Spaanse theater hervormde, een werk dat werd voortgezet door Calderon de la Barca (Het leven is een droom), Francisco de Quevedo, Spaans schrijver die bekend staat om zijn satires, die kritiek heeft geuit op de De Spaanse samenleving van zijn tijd en de schrijver van El Buscón. Tot slot Tirso de Molina, die het personage Don Juan creëerde. Cervantes en Góngora woonden ook in de stad, hoewel ze daar niet geboren zijn. De huizen van Lope de Vega, Quevedo, Gongora en Cervantes blijven behouden en bevinden zich allemaal in de Barrio de las Letras (het graafschap van de brieven).

Andere schrijvers die in latere eeuwen in Madrid zijn geboren, zijn Leandro Fernandez de Moratín, Mariano José de Larra, Jose de Echegaray (Nobelprijs voor de literatuur), Ramón Gómez de la Serna, Dámaso Alonso, Enrique Jardiel Poncela en Pedro Salinas.

Portret van Benito Pérez Galdós, door Joaquín Sorolla, 1894

De "Barrio de las Letras" (Quarter of Letters) heeft zijn naam te danken aan de intense literaire activiteit die zich in de 16e en 17e eeuw heeft ontwikkeld. Enkele van de meest prominente schrijvers van de Spaanse Golden Age vestigden zich hier, zoals Lope de Vega, Quevedo of Góngora, en de theaters van Cruz en Príncipe, twee van de grote humor theaters van die tijd. Op 87 Calle de Atocha, een van de wegen die de buurt beperken, was de drukkerij van Juan Cuesta, waar de eerste editie van het eerste deel van Don Quichot (1604) werd gepubliceerd, een van de grootste werken van de Spaanse literatuur. De meeste literaire routes zijn gearticuleerd langs de Barrio de las Letras, waar je scènes kunt vinden van romans van de Siglo de Oro en recentere werken zoals "Bohemian Lights". Hoewel hij geboren is in Las Palmas de Gran Canaria, wordt de realistische schrijver Benito Pérez Galdós ervan beschuldigd dat hij van Madrid de basis heeft gemaakt voor veel van zijn verhalen, die ten grondslag liggen aan wat bekend staat als de Galdosiano in Madrid.

Binnenlandse Zaken van de Nationale Bibliotheek van Spanje

Madrid is de hoofdstad van de Koninklijke Academie voor de Spaanse Taal (RAE), een internationaal belangrijke culturele instelling die zich bezighoudt met taalplanning door wetgeving vast te stellen die erop gericht is de taalkundige eenheid in de Latijns-Amerikaanse staten te bevorderen; dit zorgt voor een gemeenschappelijke taalstandaard, overeenkomstig de oprichtingsstatuten "om ervoor te zorgen dat de veranderingen die de taal heeft ondergaan [...] de essentiële eenheid die alle Latijns-Amerikaanse landen in stand houdt, niet doorbreken".

In Madrid is ook een andere internationale culturele instelling gevestigd, het Instituto Cervantes, die tot taak heeft de Spaanstalige taal te promoten en te onderwijzen en de cultuur van Spanje en Latijns-Amerika te verspreiden.

De Nationale Bibliotheek van Spanje is de grootste openbare bibliotheek in Spanje. De collectie van de bibliotheek bestaat uit meer dan 26.000.000 artikelen, waaronder 15.000.000 boeken en andere gedrukte materialen, 30.000 manuscripten, 143.000 kranten en series, 4.500.000 grafische materialen, 510,0 000 muziekscores, 500.000 kaarten, 600.000 geluidsopnamen, 90.000 audiovisuals, 90.000 elektronische documenten, meer dan 500.000 microvormen, enz.

Cuisine

Drie pijlinktsandwiches

Patatas bravas, een zeer gemeenschappelijke bar snack diende als tapa.

De Madrileniaanse keuken heeft veel invloed gekregen uit andere regio's in Spanje en haar eigen identiteit berust in feite op haar vermogen om elementen van de immigratie te integreren.

De cocido madrileño, een kickerwt, is een van de meest symbolische gerechten van de Madrileniaanse keuken. De callos a la madrileña is een andere traditionele winterspecialiteit, die meestal van rundertripes is gemaakt. Andere slachtafvallen die typisch zijn voor de stad zijn de galinejas of het gegrilde varkensoor. Fried squid is een culinaire specialiteit in Madrid geworden, die vaak als bocata de calamares in sandwich wordt geconsumeerd.

Andere generieke gerechten die algemeen worden aanvaard als onderdeel van de Madrileniaanse keuken, zijn de potaje, de sopa de ajo (Knoflooksoep), de Spaanse omelet, de besugo a la madrileña (bream), caracoles a la madrileña (slakken, sp. Cornu aspersum) of de soldaditos de Pavía, de patatas bravas (geconsumeerd als snack in bars) of de gallina en pepitoria (kip of kip gekookt met de geel van hardgekookte eieren en amandelen) om er een paar te noemen.

Traditionele desserts omvatten torrijas (een variant van Frans toast die in de Pasen wordt geconsumeerd) en bartolillos.

Nacht

Nachtleven in het Centro District

Madrid heeft naar verluidt een "levendig nachtleven". Enkele van de hoogtepunten van de bouw zijn de omgeving van de Plaza de Santa Ana, Malasaña en La Latina (met name in de buurt van de Cava Baja). Het is een van de belangrijkste attracties van de stad met tapas bars, cocktailbars, clubs, jazzlounges, live-muziekplatforms en flamenco-theaters. De meeste nachtclubs liepen om 1:30 op a.m.en open blijven tot ten minste 6 uur 00.00 uur.

In de jaren 80 bloeide het nachtleven, terwijl de burgemeester van Madrid, Enrique Tierno Galván (PSOE), aan de macht was, waardoor de culturele muziekbeweging, La Movida genaamd, werd bevorderd. Tegenwoordig staat het gebied Malasaña bekend om zijn alternatieve plaats.

Het gebied Chueca is ook een hot spot geworden in het Madrileniaanse nachtleven, vooral voor de homoseksuele bevolking. Chueca staat bekend als homokwart, vergelijkbaar met het district Castro in San Francisco.

Bohemische cultuur

De stad heeft plaatsen voor alternatieve kunst en expressieve kunst, die zich vooral in het centrum van de stad bevinden, onder meer in Ópera, Antón Martín, Chueca en Malasaña. Er zijn ook verschillende festivals in Madrid, waaronder het Festival of Alternative Art, het Festival of the Alternative Scene.

In de buurt van Malasaña, Antón Martín en Lavapiés, wonen verschillende boze cafés/galerijen. Deze cafés worden getypeerd met een periode of retro-meubels of meubels op straat, een kleurrijke, niet-traditionele atmosfeer binnenin, en meestal kunst die elke maand wordt getoond door een nieuwe kunstenaar, vaak te koop. Tot de cafés behoren het retro-café Lolina en het boheise café La Ida, La Paca en Café de la Luz in Malasaña, La Piola in Huertas en Café Olmo en Aguardiente in Lavapiés.

In de buurt van Lavapiés zijn er ook "verborgen huizen", die illegale bars zijn of verlaten ruimtes waar concerten, poëzie en de beroemde Spaanse botellón (een straatpartij of samenkomst die nu illegaal is maar zelden wordt tegengehouden).

Klassieke muziek en opera

De theatro

De Auditorio Nacional de Música is de belangrijkste plaats voor klassieke muziekconcerten in Madrid. Het Spaanse nationaal orkest, het symfonieorkest van Chamartín en de plaats waar de symfonische concerten van de Gemeenschap van het Orchestra van Madrid en het symfonieorkest van Madrid plaatsvinden. Het is ook de belangrijkste plaats voor orkesten op touringcars in Madrid.

Het Teatro Real is het belangrijkste operahuis in Madrid, vlak voor het Royal Palace, en het woonorkest is het Madrid Symphony Orchestra. De theaterfasen rond zeventien operatielabels (zowel eigen producties als coproducties met andere grote Europese operahuizen) per jaar, alsmede twee of drie grote balletjes en verscheidene overwegingen.

De Teatro de la Zarzuela is voornamelijk gewijd aan Zarzuela (het Spaanse traditionele muziektheatergenre), operetta en overwegingen. Het inwoner orkest van het theater is de Gemeenschap van Madrid Orchestra.

Het Teatro Monumental is de concertplaats van het RTVE Symphony Orchestra.

Andere concertsites voor klassieke muziek zijn de Fundación Joan March en de Auditorio 400, die gewijd zijn aan hedendaagse muziek.

Vesten en festivals

San Isidro

Festitions of San Isidro Labrador in the pradera, 2007.

Het plaatselijke feest bij uitstek is de dag van Isidore the Laborer (San Isidro Labrador), de beschermheer van Madrid, die op 15 mei gevierd werd. Het is een feestdag. Isidro was volgens de traditie een boerenfabrikant en een boorputfabrikant die in Madrid aan het einde van de 11e eeuw werd geboren, die een vrolijk leven heeft geleefd en waarvan het lijk in 1212 naar verluidt onjuist was bevonden. Reeds zeer populair onder het madrileniaanse volk, toen Madrid in 1561 de hoofdstad van de Hispanische monarchie werd, heeft de gemeenteraad zich ingespannen om zijn kanonisatie te bevorderen. het proces begon in 1562 . Isidro werd in 1619 vernederd en op 15 mei (uiteindelijk werd hij in 1622 gecanoniseerd).

Op 15 mei komen de Madrilenen samen rond het Hermitage van San Isidro en het Prairie van San Isidro (rechts van de Manzanares), vaak gekleed met geraffineerde dopjes (parpusa's) en kerchiefs (safos) die kenmerkend zijn voor de chulapos en de chulapas, dansslagsnoeren en pasopasopasos rosquillas, en barquillos.

LGBT-trots

race op hoog niveau in WorldPride Madrid 2017

De Madrileniaanse LGTB Pride is uitgegroeid tot het evenement dat elk jaar de meeste mensen in de stad bijeenbrengt, en tot een van de belangrijkste feestelijkheden ter wereld.

De Pride Parade in Madrid begon in 1977, in de buurt van Chueca, die ook het begin markeerde van de beweging voor de rechten van homoseksuelen, lesbiennes, transgenders en biseksuelen, nadat ze veertig jaar onderdrukt waren in een dictatuur. Door dit beroep op de rechten van LGBT's kon de Pride Parade in Madrid jaar na jaar groeien tot een van de beste ter wereld. In 2007 werd dit erkend door de European Pride OA (European Pride OA) toen Madrid als gastheer optrad voor Europride, de officiële Europese Pride Parade. Het werd door de voorzitter van de EPOA geprezen als "het beste Europa in de geschiedenis". In 2017 vierde Madrid het veertigjarig bestaan van hun eerste Pride Parade door de Wereld Pride Madrid 2017 als gastheer op te nemen. Op het festival vonden talrijke conferenties, seminars en workshops plaats, evenals culturele en sportieve activiteiten, waarbij het evenement een "kind- en familierapport" was en een bron van onderwijs. Meer dan een miljoen mensen waren aanwezig bij de centrale mars van de trots. Het hoofddoel van de viering was om Madrid en de Spaanse samenleving in het algemeen te presenteren als een multiculturele, gevarieerde en tolerante gemeenschap. De Madrid Pride van 2018 had ongeveer 1,5 miljoen deelnemers.^p. 34

Sinds Spanje het homohuwelijk in juli 2005 legaliseerde, is Madrid een van de grootste hotspots geworden voor de LGBT-cultuur. Met ongeveer 500 bedrijven gericht op de LGBT-gemeenschap is Madrid een "Gateway of Diversity" geworden.

Andere

Ondanks het feit dat buitenlanders dikwijls als "geen traditie" werden bestempeld, was de carnaval al in de 16e eeuw in Madrid populair. Tijdens de Francoïstische dictatuur werd de carnaval echter verboden door de regering en kregen de feesten een grote klap. Sindsdien is het langzaam herstellend.

Andere gesignaleerde dagen zijn de regionale dag (2 mei) ter herdenking van de Dos de Mayo Uprising (een officiële feestdag), de feestdagen van San Antonio de la Florida (13 juni), de feestdagen van de Virgen de la Paloma (circa 15 augustus) of de dag van de mede-patrion van Madrid, de Maagd van Almudena (9 november), hoewel deze feestdagen eerder religieus zijn. in de natuur.

Het belangrijkste muziekevenement in de stad is het Mad Cool festival; in 2016 is het programma in 2018 in 2018 opgericht, 240.000 dagen^. 33

Stierenvechten

Las Ventas

Madrid heeft de grootste in 1929 in Spanje gevestigde plaza de toros (stierenring), Las Ventas. Las Ventas wordt door velen beschouwd als het centrum van stierengevechten in de wereld en heeft een capaciteit van bijna 25.000 zitplaatsen. Het stierengevechten in Madrid begint in maart en eindigt in oktober. Er worden dagelijks gevechten gehouden tijdens de festiviteiten in San Isidro (de patroonheilige in Madrid) van half mei tot begin juni, en elke zondag, en de rest van het seizoen op feestdagen. De stijl van het plein is Neo-Mudéjar. Las Ventas heeft ook muziekconcerten en andere evenementen buiten het arena-arsenaal.

1. Santiago Bernabéu Stadium
2. Metropolitano Stadium
3. Palacio de Deportes
4. Caja Mágica

Voetbal

Madrid is de thuisbasis van de voetbalclub La Liga Real Madrid, die hun thuiswedstrijden op de Santiago Bernabéu speelt. De club is een van de meest gesteunde teams ter wereld en hun aanhangers worden madridistas of merengues (Meringues) genoemd. Real Madrid werd gekozen als de beste club van de 20e eeuw (FIFA Club of the Century), het meest waardevolle sportteam ter wereld en het meest succesvolle voetbalteam met 26 internationale titels.

Ook hun eigen rivalen, Atlético Madrid, hebben een goede ondersteuning in de stad en spelen hun thuiswedstrijden in het Metropolitano Stadium. Hun aanhangers worden atléticos of colchoneros (de Mattressers) genoemd. Atlético wordt beschouwd als een Europees eliteteam dat in de afgelopen tien seizoenen drie UEFA Europa League-titels en twee finales van de UEFA Champions League heeft bereikt. Historisch gezien heeft Atletico in het hele land tien collega's en tien bekers gewonnen.

Madrid heeft vijf finales van het Europees kampioenschap en de Champions League georganiseerd, vier van de finales van de Bernabéu, en de laatste finale van 2019 in de Metropolitano. Ook heeft de Bernabéu de finale wedstrijden georganiseerd voor de wedstrijden van de UEFA Euro 1964 en de FIFA World Cup 1982.

Basketball

Madrid heeft een belangrijke plaats in het Spaans basketbal, met twee ACB-clubs, die beide hun thuisspelletjes spelen in het Palacio de Deportes (WiZink Center). De basketbalafdeling van Real Madrid (opgericht in 1931) is, net als haar voetbalzijde, het meest succesvolle basketbalteam in Europa, met een recordtitel van tien EuroLeague. De andere professionele basketbalclub in Madrid is Estudiantes (opgericht in 1948), een van de enige drie teams die nog nooit uit de topdivisie van Spanje zijn geweerd.

Madrid heeft zes finales van het Europees kampioenschap voetbal/EuroLeague georganiseerd, de laatste twee in de Palacio de Deportes. Wat de wedstrijden van de nationale ploegen betreft, heeft de stad de finale wedstrijden georganiseerd voor de FIBA-wereldbekers van 1986 en 2014 en de EuroBasket 2007, beide in de Palacio de Deportes.

Gebeurtenissen

De belangrijkste internationale evenementen die jaarlijks in Madrid worden gehouden, zijn fietsen, de "Vuelta a España" (La Vuelta), een van de drie wereldprestigieuze Grand Tours van drie weken, die Madrid als laatste fase beschouwt. Het vindt plaats in de tweede week van september. In tennisgastheren Madrid Open, een mannetje- en vrouwtennistoernooi, speelde een kleirechtbank. Het evenement maakt deel uit van de negen ATP Tour Masters 1000 en top vier Premier Mandatory op de WTA Tour. Het wordt in de eerste week van mei in Caja Mágica gehouden. Ook sinds 2019 zijn de finales van het grote toernooi tussen nationale teams van mannen, Davis Cup, georganiseerd.

Het staatsonderwijs in Spanje is gratis en verplicht van 6 tot 16 jaar. Het onderwijssysteem heet LOE (Ley Orgánica de Educación).

Universiteiten

In Madrid wonen veel openbare en particuliere universiteiten. Sommigen van hen behoren tot de oudste ter wereld en velen van hen zijn de meest prestigieuze universiteiten in Spanje.

de National Distance Education University (Universidad Nacional de Educación a Distancia; UNED) heeft als taak de openbare dienst van het hoger onderwijs te verlenen via de modaliteit van het afstandsonderwijs. Meer dan 205.000 studenten (2015) heeft UNED de grootste studentenpopulatie in Spanje en is een van de grootste universiteiten in Europa. Sinds 1972 heeft de UNED getracht het beginsel van gelijke kansen bij toegang tot het hoger onderwijs in praktijk te brengen door middel van een methodologie die gebaseerd is op de beginselen van afstandsonderwijs en gericht is op de behoeften van de student.

Het rectoraat van de Complutense Universiteit van Madrid

de Complutense Universiteit van Madrid (Universidad Complutense de Madrid; UCM) is de op een na grootste universiteit in Spanje na UNED en een van de oudste universiteiten ter wereld. Het heeft meer dan 11.000 personeelsleden en een studentenpopulatie van 117.000. Het meeste academisch personeel is Spaans. Het is gevestigd op twee campussen, de belangrijkste van de Ciudad Universitaria in het district Moncloa-Aravaca, en de secundaire campus van Somosaguas, die zich buiten de stadsgrenzen in Pozuelo de Alarcón bevindt en in 1971 is opgericht. De Complutense Universiteit van Madrid werd in 1499 opgericht in Alcalá de Henares, het oude Complutum, door de kardinale Cisneros. De werkelijke oorsprong dateert echter uit 1293, toen koning Sancho IV van Castilla de Algemene Scholen van Alcalá bouwde, wat aanleiding zou geven tot de Complutense Universiteit van Cisnero. In de periode 1509-1510 waren er al vijf scholen: Artes y Filosofía (Arts and Philosophy), Teología (Theology), Derecho Canónico (Canonical Laws), Letras (Liberal Arts) en Medicina (Medicine). In 1836, tijdens het bewind van Isabel II, werd de Universiteit verplaatst naar Madrid, waar ze de naam van de Centrale Universiteit nam en gevestigd was in San Bernardo Street. Vervolgens werd in 1927 een nieuwe Universitaire Stad (Ciudad Universitaria) gepland in het district Moncloa-Aravaca, in grond die door de koning Alfonso XIII voor dit doel werd overgedragen. De Spaanse burgeroorlog heeft de Universiteitsstad omgevormd tot een oorlogsgebied, waardoor verschillende scholen in het gebied zijn verwoest en een deel van het rijke wetenschappelijke, artistieke en bibliografische erfgoed verloren is gegaan. In 1970 hervormde de regering het hoger onderwijs en werd de Centrale Universiteit de Complutense Universiteit van Madrid. Het was toen de nieuwe campus in Somosaguas die de nieuwe School voor sociale wetenschappen moest huisvesten. De oude Alcalá-campus werd in 1977 heropend als de onafhankelijke UAH, Universiteit van Alcalá. Complutense dient ook voor de populatie van studenten die Madrid als hun woonplaats kiezen tijdens hun studie in het buitenland. De studenten van de Verenigde Staten bijvoorbeeld, zouden naar Madrid op een programma zoals API (Academic Programs International) kunnen gaan en in Complutense voor een intense onderdompeling in de Spaanse Taal studeren. Na het studeren aan de Universiteit, keren de studenten terug naar huis met een vloeiend Spaans gevoel, evenals cultuur en diversiteit.

School of Mines, Technische Universiteit van Madrid

de Technische Universiteit van Madrid (Universidad Politécnica de Madrid; UPM) is de hoogste technische universiteit in Spanje. Het is het resultaat van de samenvoeging van verschillende Technische Scholen van Techniek. De onderneming deelt de campus van de Universiteit van Ciudad met de UCM, terwijl zij tevens eigenaar is van verschillende scholen die verspreid zijn in het stadscentrum en van extra campussen in het district Puente de Vallecas en in de aangrenzende gemeente Boadilla del Monte.

de Autonome Universiteit van Madrid (Universidad Autónoma de Madrid; UAM) werd opgericht onder leiding van de natuurkundige Nicolás Cabrera. De Autonome Universiteit wordt alom erkend voor zijn onderzoeksterkten in de theoretische natuurkunde. De belangrijkste locatie, die door de plaatselijke bevolking La Autónoma wordt genoemd, is de Campus Cantoblanco, gelegen in het noorden van de gemeente, dicht bij de grenzen met de aangrenzende gemeenten Alcobendas, San Sebastián de los Reyes en Tres Cantos.

Op de hoofdsite staan het Rectorate-gebouw en de faculteiten van Science, Philosophy and Fine Arts, Law, Economic Science and Business Studies, Psychology, Higher School of Computing Science and Engineering en de Faculteit van lerarenopleiding en -onderwijs. De UAM wordt beschouwd als de instelling voor het studeren van het recht in Spanje, de Medische School ligt buiten de hoofdlocatie en naast de Hospital Universitario La Paz.

de particuliere Comillas Pontifical University (Universidad Pontificia Comillas; UPC) heeft haar rectoraat en verscheidene faculteiten in Madrid. De particuliere universiteit van Nebrija is ook gevestigd in Madrid. Enkele van de grote openbare universiteiten die in de omliggende gemeenten zijn gevestigd, hebben ook secundaire campussen in Madrid zelf: dit is het geval van de Universiteit Charles III van Madrid (Universidad Carlos III de Madrid; UC3M) met zijn hoofdvestiging in Getafe en een onderwijsfaciliteit in Embajadores (na in 2011 een overeenkomst met de regionale regering en de gemeenteraad te hebben ondertekend) en de King Juan Carlos University (Universidad Rey Juan Carlos); URJC) met hoofdvestiging in Móstoles en een secundaire campus in Vicálvaro. De particuliere universiteit van Camilo José Cela (Universidad Camilo José Cela; UCJC) heeft een postdoctorale school in Chamberí.

Zakelijke scholen

Studenten van de IE Business School

IE Business School (voorheen Instituto de Empresa) heeft haar belangrijkste campus aan de grens van de districten Chamartín en Salamanca in Madrid. IE Business School heeft onlangs nummer 1 in de rangschikking van WSJ in 2009 voor Beste MBA-programma's onder de twee jaar gerangschikt. Het scoorde voor de gebruikelijke stalwten, INSEAD en IMD, waardoor het hoogste factureringspakket bij internationale MBA-programma's kreeg. Hoewel ze in Barcelona gevestigd zijn, hebben zowel IESE Business School als ESADE Business School ook campussen in Madrid. Deze drie scholen zijn de beste zakelijke scholen in Spanje, hebben een consistente positie in de 20 beste zakelijke scholen in de wereld en bieden zowel MBA-programma's (in het Engels of het Spaans) als andere zakelijke graden aan. Madrid is een goede bestemming voor zakenscholen en een stad die door buitenlandse studenten zeer gewenst wordt. De belangrijkste Spaanse zakenscholen (IESE, IE, ESADE) hebben in 2020 125 miljoen euro geïnvesteerd in de uitbreiding van hun campussen in Madrid.

Andere zakelijke scholen in Madrid en universiteiten die MBA-programma's hebben, zijn: EAE Business School (in het Engels en Spaans), de Charles III University in Madrid via het Centro de Ampliación de Estudios (in het Engels of het Spaans); de Comillas Pontifical University (alleen in het Spaans) en de Technische Universiteit van Madrid (alleen in het Spaans).

De M-607 ontmoet de M-30 ten noorden van de gemeente.

Madrid wordt bediend door verschillende wegen en drie vormen van openbaar vervoer over land, en twee luchthavens, waarvan één bijna twee verschillende luchthavens is. Een groot aantal belangrijke weg-, spoor- en luchtverbindingen komen op de hoofdstad samen, waardoor effectieve verbindingen tot stand worden gebracht met andere delen van de metropolitane regio en met de rest van Spanje en andere delen van Europa.

Wegvervoer

Madrid Central

Auto's (met uitzondering van hybride en elektrische voertuigen en bewoners en gasten) zijn in 2018 in de centrale zone van Madrid verboden. De vervuiling in het gebied is na het verbod afgenomen. In 2016 werd aangekondigd dat Madrid het gebruik van alle dieselauto's en -vrachtwagens in de komende tien jaar zal stopzetten.

Radiale wegen

Het netwerk van wegen met een hoge capaciteit in Spanje kenmerkt zijn belangrijkste knooppunt in Madrid.

Madrid is het centrum van de belangrijkste wegen in Spanje. Reeds in 1720 vormde Reglamento General de Postas die door Philip V werd uitgevaardigd de basis van een radiaal wegennet in het land.

Madrid beschikt over een aantal van de meest prominente autovías (snelwegen met twee snelwegen), die deel uitmaken van het wegennet van de staat. Kloksgewijs vanaf het noorden: A-1 (grens Madrid-Irún-Frans), A-2 (grens Madrid-Zaragoza-Barcelona-Frans), A-3 (Madrid-Valencia), A-4 (Madrid-Córdoba-Sevilla-Cádiz), A-5 (grens Madrid-Badajoz-Portugal) en A-6 (Madrid-A Coruña). De A-42, een andere snelweg die Madrid met Toledo verbindt, maakt ook deel uit van het staatsnetwerk.

De M-607 verbindt Madrid met de Puerto de Navacerrada. Het is een snelspoorweg in het beginstadium van Madrid naar Colmenar Viejo en een deel van het regionale wegennet (met betrekking tot het beheer en niet tot de technische kenmerken van de weg).

Door de grote hoeveelheid verkeer werden naast de belangrijkste nationale snelwegen nieuwe tolwegen gebouwd. Hun namen zijn R-2, R-3, R-4 en R-5 en zij waren bedoeld om een betaald alternatief te bieden voor de vaak overvolle vrije radialen. Met uitzondering van de R-3, eindigen zij echter niet dicht bij de M-30 binnenste ringweg, aangezien de R-2 eindigt in de M-40, de R-4 in de M-50 en de R-5 in de M-40.

Orbitale wegen

M-30 tunnel parallel aan de Manzanares

Het wegennet van Madrid omvat ook vier orbitale wegen op verschillende afstanden van het centrum. De binnenste ringweg, de M-30, is de enige met een traject dat strikt binnen de gemeentelijke grenzen van Madrid ligt. Het is eigendom van de gemeente Madrid en wordt geëxploiteerd door Madrid Calle 30, SA. Het is de drukste Spaanse weg, beroemd om de files. Een aanzienlijk deel van het zuidelijke deel loopt ondergronds parallel aan de Manzanares, met tunnelsecties van meer dan 6 km (3,7 mijl) in lengte en 3 tot 6 rijstroken in elke richting.

De tweede ringweg, de M-40 (onderdeel van het wegennet van de staat), omringt de stad en strekt zich ook uit tot andere omringende gemeenten. Een NW-stuk van de weg loopt ondergronds, onder de zuidelijke grenzen van het beschermde gebied Monte de El Pardo.

De M-45 cirkelt de stad gedeeltelijk en verbindt de M-40 en M-50 met elkaar door gebieden als Villaverde en Vallecas in het zuidoosten van de gemeente.

De M-50, de buitenringweg van de Madrid, verbindt gemeenten en steden in het metropolitane gebied, zoals Fuenlabrada, Móstoles, Getafe, Leganés in het zuiden en Boadilla del Monte en Las Rozas in het westen.

Openbaar vervoer

Kaart van de metro van Madrid

kaart Cercanías Madrid

Er zijn vier belangrijke onderdelen van het openbaar vervoer, met veel intermodale uitwisselingen. Het Consorcio Regional de Transportes de Madrid (CRTM) coördineert het openbaar vervoer van meerdere aanbieders in de regio, harmoniseert de tarieven voor het forensenvervoer per spoor, het snelle transitovervoer, het lichte spoor en de busdiensten van verschillende exploitanten.

Metro

De metro is het systeem voor snelle doortocht in Madrid en een aantal voorsteden. Het is opgericht in 1919 en heeft in de tweede helft van de twintigste eeuw een uitgebreide uitbreiding ondergaan. Het is het op een na langste metrosysteem in Europa (na Londen) op 294 kilometer (183 mijl). Vanaf 2019 heeft het 302 stations. Alleen de Métro van Parijs heeft meer stations. Het bevat 13 regels; 12 van hen zijn kleurengecodeerd en genummerd 1 tot 12 (Lijn 1, Lijn 2, Lijn 3, Lijn 4, Lijn 5, Lijn 6, Lijn 7, Lijn 8, Lijn 9, Lijn 10, Lijn 11 en Lijn 12), terwijl de andere, de korte Ramal (R), links Ópera naar Príncipe Pío.

Cercanías

Cercanías Madrid is de forensendienst die wordt gebruikt voor langere afstanden van de buitenwijken naar Madrid, bestaande uit negen lijnen die in totaal 578 km (359 mijl) en meer dan 90 stations bedragen. Met minder haltes in het centrum van de stad zijn ze sneller dan de metro, maar lopen ze minder vaak. Dit systeem is verbonden met Metro (momenteel 22 stations) en Light Metro. De lijnen worden genoemd: C-1, C-2, C-3, C-4, C-5, C-7, C-8, C-9, C-10 respectievelijk.

Bussen

Er bestaat een dicht busnetwerk dat wordt beheerd door de gemeentelijke onderneming Empresa Municipal de Transportes (EMT Madrid), die 24 uur per dag in bedrijf is; de speciale diensten genoemd de "lijnen van N"worden in nachttijd gelopen. De speciale Airport Express Shuttle-lijn die de luchthaven met het stadscentrum verbindt, bevat duidelijk gele bussen. Naast de door het EMT geëxploiteerde stadslijnen verbinden de groene bussen (interurbanos) de stad met de buitenwijken. De latere lijnen, die ook door het CRTM worden gereguleerd, worden vaak door particuliere exploitanten beheerd.

Bijna de helft van alle reizen in het metropolitane gebied vindt plaats in het openbaar vervoer, een zeer hoog percentage in vergelijking met de meeste Europese steden. Madrid heeft 15723 taxi's rond de hele stad.

Taxi

De taxikabs worden gereguleerd door een specifieke onderverdeling van de taxidienst, een instantie die afhankelijk is van de gemeente Madrid. De vergunning omvat een kenteken voor het voertuig en een rijbewijs voor de bestuurder, die ouder moet zijn dan 18 jaar. Sinds de jaren zeventig is het taxiwagenpark ongeveer 16.000 voertuigen stabiel gebleven, wat 15.600 in 2014 vertegenwoordigt.

Vervoer over lange afstand

AVE op het station van Madrid Atocha

Op het gebied van het langeafstandsvervoer is Madrid het centrale knooppunt van het systeem van autovías, waardoor de stad een directe snelle verbinding met de meeste delen van Spanje en met Frankrijk en Portugal krijgt. Het is ook het brandpunt van een van de drie grootste hogesnelheidstreinen ter wereld, Alta Velocidad Española (AVE), die grote steden als Sevilla en Barcelona binnen 2,5 uur heeft gebracht. Er zijn nu 2.900 km (1.800 mijl) van het AVE-spoor, dat Madrid verbindt met 17 provinciehoofdsteden, en er zijn nog meer lijnen in aanbouw.

Ook in Spanje zijn er nieuwe hogesnelheidstreinen ontworpen die de nieuwe generatie AVE 104 zullen zijn, zoals Talgo AVRIL.

Afgezien van de lokale en regionale busdiensten is Madrid ook een knooppunt voor langeafstandsbusverbindingen naar een groot aantal nationale bestemmingen. De Estación Sur de Autobuses in Méndez Álvaro, het drukste busstation in het land, biedt ook internationale busverbindingen naar steden in Marokko en naar uiteenlopende Europese bestemmingen.

Luchthaven

Binnenlandse Zaken van terminal 4 (T4) van de luchthaven Madrid-Barajas.

De luchthaven Madrid-Barajas, de op zes na grootste luchthaven in Europa, is ook de thuishaven van Madrid, waar jaarlijks meer dan 60 miljoen passagiers worden vervoerd, waarvan 70% internationale reizigers zijn, naast het merendeel van het Spaanse luchtvrachtverkeer. Barajas is een belangrijk Europees knooppunt, dat toch grotendeels naar het westen gericht is, gespecialiseerd in Amerika, met een relatief lichtere connectiviteit met Azië. De ligging van Madrid in het centrum van het Iberisch schiereiland maakt het tot een belangrijke logistieke basis. De luchthaven Madrid-Barajas heeft vier terminals en ook de terminal 4S, Satellietterminal genaamd, deze terminal is 2 kilometer (1,2 mijl) van terminal 4 en is verbonden door een trein van het Automated People Mover System (AMP).

De kleinere (en oudere) luchthaven Cuatro Vientos heeft een dubbel militair-civiel gebruik en heeft verschillende luchtvaartscholen. De luchtmachtbasis Torrejón, gelegen in de aangrenzende gemeente Torrejón de Ardoz, heeft ook een secundaire civiele bestemming, los van de militaire doeleinden.

Diplomatie

Madrid heeft 121 buitenlandse ambassades die voor Spanje zijn geaccrediteerd en die alle ambassades in het land die daar verblijven omvatten. Het hoofdkantoor van het Spaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, de Europese Unie en Samenwerking, het Spaanse agentschap voor internationale ontwikkelingssamenwerking en de Diplomatieke School is eveneens in de stad gevestigd.

Internationale organisaties

Madrid heeft de zetel van internationale organisaties zoals de Wereldtoerismeorganisatie van de Verenigde Naties (UNWTO), het Ibero-Amerikaanse secretariaat-generaal (SEGIB), de Organisatie van Ibero-Amerikaanse Staten (OEI), het Internationale Jeugdorganisme voor Iberoamerica (OIJ), de Ibero-Amerikaanse Organisatie voor Sociale Zekerheid (OISS), de Internationale Organisatie van Effectencommissies (IOSCO), de Club van Madrid en Internationale Commissie voor de instandhouding van tonijn in de Atlantische Oceaan (ICCAT)

Tweevoudige steden

Madrid heeft twee steden bereikt, "overeenkomsten" van de zusterstad (acuerdos) met:

Madrid heeft een tweelingstad bereikt, een zusterstad met "actas":

• Rabat, Marokko (1988)
• Tripoli, Libië (1988)

Union of Ibero-American Capital Cities

Madrid maakt deel uit van de Unie van Ibero-Amerikaanse hoofdsteden, die door middel van een gezamenlijke verklaring in oktober 1982 broederlijke betrekkingen aanknoopt met de volgende steden:

Andere stedenpartnerschappen

Partnerschappen met internationale organisaties

• C-40 Steden (C40)
• Internationale Arbeidsorganisatie (OIT)
• Ibero-Amerikaans secretariaat-generaal (SEGIB)
• Organisatie van de Verenigde Naties voor Onderwijs, Wetenschap en Cultuur (UNESCO)
• United Nations Human Settlements Programme (ONU-HABITAT)

• De Dome van Madrid in het Aristoteles-gebergte, Graham Land in Antarctica, wordt genoemd naar de stad.